Gönüllü Sürgün

Beni bir türkü getirdi bu çıplak dağlara
Allı morlu bir bulutun ardına düşüp geldim
Bu ışıksız bu yaralı yerlerde yoksun unutulmuş
Yıldızları umut diye umut diye emdim bitirdim
Avuçlarımda tuzdu gözlerimde kan uykusuzluğum
Avuçlarımda tuzdu gözlerimde kan uykusuzluğum
Akşamlar doldu sesime çoban yalnızlıkları
Trenler uzak uzak – uçaklar bir başka dünyadandılar
Koca bozkırda çıtırdayan bir kıraç çekirgesi
Batı vakti çekip giden yorgun yaslı bulutlar
İçtim avunamadım dostlar sevdim avunamadım
İçtim avunamadım dostlar sevdim avunamadım
Ey radyolar ey kitaplar aydın kişiler ey
Nasıl acımasın bu ellerim nasıl haykırmayım dağ dağ
Yılgın yetim tarlalarda iki büklüm bostancılar
Bire bir vermeyen yazlar – ağlatan insan emeği
Götürmüş mutunu dirliğini – kilit asmış kapılara
Yıkılası el kapısı – imansız gurbet ekmeği
Nasıl ağrımasın bu gözlerim – nasıl haykırmayım dağ dağ
Yıllar su gibi geçti ben bir gönüllü sürgün
Nasıl ağrımasın bu gözlerim – nasıl haykırmayım dağ dağ
Yıllar su gibi geçti ben bir gönüllü sürgün
İçtim avunamadım dostlar sevdim avunamadım
İçtim avunamadım dostlar sevdim avunamadım