't Lijk

Er drijft een lijk door de grachten van Venetie,
Er drijft een lijk en het ziet er niet best uit.
Het water kabbelt en de bruggen staan te dromen.
Er drijft een lijk 't maakt nauwelijks geluid.
Er drijft een lijk door de grachten van Venetie,
Langs de ramen van de kraamkliniek.
Of een jongen, of een meisje, of een miskraam,
Drie kolommen voor de geboortestatistiek.
De gondelier wendt het roer
En de duiven krijgen voer.
Er drijft een lijk... een lijk op z'n retour!
Er drijft een lijk door de grachten van Venetie,
Langs de school in een stilte van Vernis.
Pennen krassen, slechts een voetstap, zeker proefwerk,
Kinderen zwoegen op wat eens geschiedde is.
Er drijft een lijk door de grachten van Venetie,
De deur zwaait open, de kerk die gaat net uit.
Mensen lachen in het knoopsgat een corsage,
De fotograaf maakt een kiekje van de bruid.

De gondelier wendt het roer
En de duiven krijgen voer.
Er drijft een lijk... een lijk op z'n retour!
Er drijft een lijk door de grachten van Venetie,
Krijgt iets meer vaart bij het riool van een fabriek.
Een cirkelzaag maakt planken van een boomstam
En bij vlagen flarden achtergrondmuziek.
Er drijft een lijk door de grachten van Venetie,
De ober heeft net lege glazen opgehaald,
Er drijft een lijk langs zijn terrasje in Venetie,
En heeft zojuist de laatste rekening betaald.
De gondelier wendt het roer
En de duiven krijgen voer.
Er drijft een lijk... een lijk op z'n retour!
Er drijft een lijk op zijn gemakkie uit Venetie,
Het wordt al donker en de meeuwen vliegen mee,
Het is voorbij een blauwe glimlach op de lippen
Het is volbracht en voor hem ligt de zee.
De gondelier wendt het roer
En de duiven krijgen voer.
En het leven interesseert het lijk geen moer!