Verloren Dag

Volgens mijn interpretatie is 'Verloren Dag' een liedje over ouder worden en alles wat het met zich meedraagt zoals eenzaamheid, donkere gedachten en andere neveneffecten.

Vroeger als kind/tiener staat ons leven in teken van ontdekken en avonturen, waardoor we er veel herinneringen aan over houden. Deze tendens verzwakt naarmate men ouder wordt. Men wordt geconfronteerd met ouder worden: werk, gezondheid, misschien een gezin, een sociaal leven dat stokt en zeker de drang om te gaan ontdekken gaat verminderen.

We komen minder buiten naarmate we ouder worden en het lijkt wel alsof er niets meer gebeurt vergeleken met onze jeugd. We krijgen te maken met zogenaamde ‘verloren dagen’ waarin niets lijkt te gebeuren:

“Amper zon en amper regen, niks was mooi en niks viel tegen” (…) “Niemand is hier geweest Niemand heeft me iets gezegd Niemand heeft zich kwaad gemaakt Niemand vond dat terecht”

En terwijl er ‘niets’ gebeurt, gaat de tijd steeds verder op een tempo dat steeds sneller en sneller lijkt te gaan. Hierdoor veroorzaakt de tijd een pijn en schuldgevoel:

“Hoe pijnlijk, een verloren dag Ik voel me schuldig, de tijd die lacht De klok is ongeduldig De klok is ongedurig”

Dit is een gevoel dat bij velen voorkomt – niet noodzakelijk bij iedereen – en hiernaar wordt verwezen in het laatste stuk zang, voor het finale instrumentale slot, dat is geschreven voor ‘de eenzame’. Hier wordt tegelijkertijd ook gebruikt gemaakt van een soort cynische humor, hoe alle eenzamen samen snakken naar iets blijvends.

Dit is wat ik er van denk, mij niet gelaten hoe anderen het interpreteren maar ik vind het in ieder geval een ongelofelijk mooi nummer dat nogal ondergewaardeerd is. Ik kon het niet laten om er iets over te schrijven.